انوشه
همچو نی می نالم از سودای دل آتشی در سـیِنـه دارم جـــــــــای دل من که بـا هـر داغ پیـــدا سـوختـم سـو خـتـم از داغ نـاپیـــــــــــدای دل همجـو موجـم یک نفس آرام نیـست بس که طـوفان زا بود دریــــــــای دل دل اگر از من گریــــزد وای من غم اگر از دل گریــــــزد وای دل ما ز رسوایی بلند آوازه ایـــــم نامور شد هر که شد رسوای دل گنج منعم خرمن سیم و زر است گنج عاشق گوهر یکتــــــای دل در میان اشک نومیـــــــدی رهی خنــدم از امیـــــدواری های دل رهی معیری 
| قالب رایگان وبلاگ پیجک دات نت |
