انوشه
بـر روی مــا نـــگـــــاه خـــــدا خــنــــده می زنــــد هــر چـنـــد ره بــــه ســاحـل لـطـفــش نـبـــرده ایــم زیــــرا چـــو زاهــــدان ســـیــه کــار خـرقـه پـــوش پـنـهــان ز دیـــــدگـــــــان خــــدا مـی نـه خـــــورده ایــم پـیـشــانی ار ز داغ گـنــــــــاهـی ســیـه شــــود بـهــتـــــر ز داغ مُــهــــر نـمــــــاز از ســر ریـــــا نـــام خـــــــدا نــبـــــردن از آن بـــــه کـه زیـــر لـب بــهـــــر فــــریـب خـلـــــــق بـگـــــــویی خـــدا! خـــدا!! مـــــــا را چـــــه غـــــم؟کــــه شـــیـخ در مـیــان جـمــع بـــر رویــمــــــان بـبــســت ، بـه شـــادی در بـهــشــت او می گـشــایــد،او کــــه بـه لـطـف و صــــفـای خـــویـش گــویی کـــه خــــــاک طـیـنــت مـــا را ز غــــم ســـرشــت آدمـک آخـر دنـیــاست بـخـنــد،آدمـک مـرگ هـمـین جــاسـت بـخـنــد، آن خــدایی کـــه تــو بــزرگـش خــوانـــدی،بـــه خــــدا مـثـــل تـــو - تـنـهـــاسـت بـخـنـــد، دسـتـخـطی کــه تـــو را عاشــق کــرد،شـوخی کـاغـذی مــاسـت بـخـنـــد، فکـــر کن درد تــو ارزشـمـنـــد اسـت،فکــر کن گـریـــه چـه زیـبــاسـت بـخـنـــد، صبـح فــردا بـه شـبـت نـیـسـت کـــــــه نـیـسـت! تــاره انـگـار کــــــــــــــــــه فــــــــــــــــــــــــــرداسـت!بـخـنــــــــد راســتی آنـچــه بــه یــادت دادیــم ،پـــــــر زدن نـیـسـت کـه در جـاست بـخـنــد، آدمـک نـغـمــهء آواز نـخــوان ،بـــه خــدا آخـــر دنـیــاسـت بـخـنــــد چــتــر هـــا را بـــایــد بـسـت زیـــــر بــــــاران بـــــایــد رفـت فـکـــر را خــاطــــره را زیــر بــاران بــایــــد بـــرد بــا هـمــه مـردم شـهــر زیــــر بــــران بــایـــد رفـت دوسـت را زیــر بــاران بــایــــد دیـــد عـشــق را زیــر بــاران بــایـــد جـسـت زیــر بــاران بــایـــد چـیــز نـوشـت،حـــرف زد،نـیــلـوفــــر کـاشـت زنــــــدگـی تــــــر شــدن پـی در پـی زنــــــدگـی آب تـنـی در حـوضـچـــه اکـنـــــون اسـت ‹ سـهــراب ســپـهــری› همچو نی می نالم از سودای دل آتشی در سـیِنـه دارم جـــــــــای دل من که بـا هـر داغ پیـــدا سـوختـم سـو خـتـم از داغ نـاپیـــــــــــدای دل همجـو موجـم یک نفس آرام نیـست بس که طـوفان زا بود دریــــــــای دل دل اگر از من گریــــزد وای من غم اگر از دل گریــــــزد وای دل ما ز رسوایی بلند آوازه ایـــــم نامور شد هر که شد رسوای دل گنج منعم خرمن سیم و زر است گنج عاشق گوهر یکتــــــای دل در میان اشک نومیـــــــدی رهی خنــدم از امیـــــدواری های دل رهی معیری فـــروغ فـــرخ زاد.
حق نگهدارتان 
| قالب رایگان وبلاگ پیجک دات نت |
