انوشه
بی تــو طــوفـان زده ی دشـت جـنــونـــم صـیــد افـتــاده بــه خــونـم بـی تـــو مـن در هــمـه ی شــهـر غــریـبــم بـی تــــو کـس نـشــنـود از ایـن دل بـشــکـسـتـه صــدایـی بــر نـخـیـــزد دگــر از مــر غــک پــر بـســتـه نــوایـی تــــو هــمـه بــــود و نـبـــودم مـن ویـک لـحـظـــــه جــــدایـی نـتـــوانــــم ، نـتــــــوانـــــــــــم او کـه: چشــمـه هـا از چشــم مـا جـاری نـمــود ابـــــر را در دیــده بـــــاران کـرد و رفت او نـسـیـمی بــود از دریــــای عشــــق لـیــک در ایـن سـیـنـه طـوفـان کرد ورفت او کـه از سـوی خـــــــــــدا تـابـیــده بـود سـیـنـه را نـــور بــــــــــاران کــرد و رفت او نـمـاز عشــق را بـنـیـــان نـهـــــــــــاد روی دل را ســـوی جـــــانـان کـرد ورفت روحت شاد و هماره قرین حق
امـروز سـخـت دلــــــم هــــوای تـــرا کـــرده، گــــل مـن ! مـیــــان گـلـهــای کـدام دشـت خـفـتـی ؟ بــه کـدام راه رفـتـی ؟ گـل مـن ! گــل عـشــق مـن ! تـــو کـجــا شــگـفـتـی ؟ کــه نـه چـمـن سـراغـی از تــو دارد و نــه کـبـو تـــری پـیــام تــو آورد بــه بــامـی. روحت شـاد انوشه من بـــودیــــم و کـســی پـــاس نـمـی داشــت کــــــــه هـســـتـیـــم ، بــاشـــد کـــه نــبـــا شــــیــم و بــدانـنـــــد کـــــه بـــــــــو دیــــــــــــم . خــدا حــافــظ ای خـــاطـــره هـــا می روم از شـهـــــر شــمـا نـمی خـواهــم بـهــار را بـا غــــم فـرا وان نـمی خـواهـــم بـیــایـد نـه پـایـیـــز و نـه زمـســتـان مــــرا تـنـهــــــــــــــــــا گـذاشـت روی قـلـبــــــــــــــــم پــا گـذاشـت رفـت و بـا دیـگــــری نـشــسـت غــــــــــــــرورم را شــکـسـت تــا قـیــــامـت خــــــــــــــــدا حــــافـــظ .! 1-هـدر دادن مـمـنــوع ازآن چـه از خـداونـد مـهــربان بــه شــما ارزانـی داشــتـه بــه خـوبـی اســتفاده کـنـیـــد. بــه زیـبـــایی آن را بــــه کــار بـیـنــدازیــد و بـا هـوشــیـاری از آن مـراقـبـت کـنـیـــد. بـا خــلاقـیـت، آن را زیــاد کـنـیـــد ، واســراف نـکـنـیـــد. بـبــیـنـیــد بـا چــه روش دیـگــری می تـوانـیــد از امـکــانــات خـــــدا دادی اسـتـفـاده کـنـیـــد تـا دوام بـیـشـتــری داشــتـه بـاشــد. 
دخترم
| قالب رایگان وبلاگ پیجک دات نت |
