انوشه
هَـرگـزم نَـقــش تــو از لـوح دل وجـــان نـَـرود هـَـر گــز از یــاد من آن سَــرو خُـرامــان نـَـرود از دِمــاغ من سـر گـشــتـه خـیــالِ دَهـنـَت بـه جـفــای فـَلـَـک وغـصـّـه ی دوران نــَرود دَر اَزل بـَسـت دلــم بـا سَــر زُلـفـت پـیـمــــان تــا اَبــد سـَـر نـکـشــد وَز سَــر پـیـمـان نــَرود هر چه جُز بـار غَمت بـَر دلِ مـسکینِ من است بــِــرود از دلِ من ، وَز دِل من آن نــــَــــــرود آن چُنـان مِهـر تواَم در دل وجـان جـای گِرفت کـه اگر سـَر بِـرَود ،از دل و از جـان نـَــــرود گـر رَود از پِی خـوبــــان، دلِ من مَعـذور است دَرد دارد ، چــه کنـــد کـز پـی دَرمــان نـَــــرود هر کـه خـواهـد کـه چـو حـافظ نَـشَود سَرگردان دل بـِه خــوبـان نـَدَهـد، وز پـی ایـشـان نَـــرود.
| قالب رایگان وبلاگ پیجک دات نت |
