تا که بودیم ، نبودیم کسی   ، کشت ما را ، غم بی همنفسی 

 تا که خفتیم ، همه بیدار شدند  ، چون که مردیم ، همگی یار شدند 

 قدر آن شیشه بدانید که هست  ، نه در آن موقع که افتاد و شکست 

نوشته شده در چهارشنبه 89/3/26ساعت 9:33 صبح توسط گل پرپرشده نظرات ( ) | |