انوشه
ما همـیـشــه صـــداهــــای بلـنـــد را می شــنویـم پـــــر رنـگـهــــــا را مـی بـیـنـیـــــم ســخـتـهــــــــــا را بـاور می کـنـیــــم غـافـــــــل از ایـنـــــکـه خـوبـهــــــــــــــا ، آســـان می آیـنـــــــد بـی رنـگ می مــــــــانـنــــــــــد و بـی صـــــــــــــدا می رونـــــــــــد
سـراپـا غــرق در احسـاســم بـه گمــانـم پـر از واژه ی صـداقت ، بـه زبـانــم در این غمــکده واهی نفـسـم درِ ِ خـانـه ی انـدوه بـه دســتـم نـزنــد کوبـه که خـسـتـه م بـه غــم مانـدن و دیــدن که نشـسـتـن هم آنـان که در آن وادی رفتـن تهی دسـتـنــد ، همـه اش تقـصــیر آن کیـسـه بــران اسـت که از دسـت صـغــیران کبـیـــر مـــزد ببــردنـد در آخــر همــه دانـنــد کـه مـســتـنــد صــــداهــا شـده انـد پـخـش در آن فــاز هنـــــر شـده پـر رنگ تـر از صـاحـب آن نـقـش ، همــان نـقـش ، شــده مــالـک یک رخـش اگر روزی بر آن رخـش بـتــازد اگر روزی بر آن داشـته اش، رخـش گرانـش بـنـــازد، بـه همـان قابــظ بـاسـط ، بـه همــان حافــظ رافـــع ، بـه همــان اسـم جـلالـه که بـبــــازد . کــــه بـبـــــــــازد
| قالب رایگان وبلاگ پیجک دات نت |
